Een gepensioneerde treinmachinist die heel veel te vertellen had bedankte ons na afloop met een handdruk en een groot compliment: hij had een heel fijne ochtend gehad. Kijk, daar doe je het voor! (Marjo, april 2024)

Een dame vatte de middag zo bijzonder samen, met deze woorden: ‘Je hoeft niet altijd ergens naar toe te gaan, om plezier te hebben, als je het hier “thuis” zo gezellig hebt.’ (Georgette, april 2023)

Vanaf de dag dat ik me aanmeldde via het Fruitteeltmuseum in Kapelle voelde ik me aangetrokken tot het concept om samen herinneringen op te halen met ouderen. Het was niet nieuw voor me, want ik was al jarenlang vrijwilliger in Cederhof om ouderen op te halen naar en van de dagverzorging.   Als we zo met de koffer bezig waren met de ouwetjes rond de tafel, was ik soms verbaasd:  ik was zelf vaak al ouder dan de mensen waar we kwamen.  Wat heb ik me vaak bevoorrecht gevonden! Daarom wist ik eigenlijk van alles wat in de koffers zit nog veel uit eigen ervaring. (Trijnie, 88, bij haar afscheid)

‘Hebben jullie genoten?’ ‘We genieten nog steeds!’ en ‘Je doet het leuk, Jan!’ tegen de vrijwilliger. Een succes! (Een vrijwilliger)

Volgens de welzijnsmedewerker was de middag vonden het ‘pràchtig’! (Een vrijwilliger)

‘”k weet niet wat ik hier doe! Ik heb liever dat mijn familie komt! Wat heb ik eraan? Niks.'”… En toch deed ze mee! (Een vrijwilliger)

Ik heb gehoord dat de collega’s regelmatig een filmpje van jullie aan de bewoners lieten zien en heb het zelf ook al een aantal keer gedaan, heel erg leuk! (Eline van der Vliet, welzijnsmedewerker De Kraayert, tijdens de Corona, juli 2020)

Bedankt voor het toezenden van de films, we gaan op you tube via de tv kijken, op de tablet zien ze het slecht, het is klein en de bewoners zijn vlug afgeleid. Op de tv kan ik heel de groep bereiken. Verder stuur ik alles door aan de collega’s. (Brigitte Ras, ZorgSaam Zorggroep Zeeuws Vlaanderen Team welzijn (Hulst), tijdens de Corona april 2020)

Een mevr was zo dankbaar dat wij zoveel tijd voor hen hadden, daar genoot ze van.

Wat ontzettend leuk, die puzzels. Ze zijn niet te makkelijk, maar zeker ook niet te moeilijk. We hebben er veel plezier van. (Adri Hameeteman, Ter Weel Moerzicht, Yerseke, april 2020)

Er was een stukje samenwerking nodig van bewoners en enkele  collegae om de puzzel op te lossen. Het leverde een stukje teambuilding onder collegae en zinvolle tijdsbesteding voor de bewoners van de Molenberg,  ook al is het maar 5 min concentratie en samen zijn. Onder de dementerende bewoners zijn er toch een paar die dit vroeger meer hebben gedaan. (Jan Jansen, Verzorgende GVP Klaverblad De Stelle, Oostburg, april 2020)

Bewoners op somatiek vinden het echt geweldig om te doen. (Liesbeth van Oosten, Ter Weel, over de puzzels, april 2020)

Echt heel leuk en knap crea wat jullie doen! Het plezier straalt er vanaf! (Marja Bustraan, vrijwilliger, april 2020)

We maken regelmatig gebruik van de filmpjes en de puzzels die jullie sturen. Bedankt daarvoor. Het is een fijne aanvulling op de activiteiten en het gat wat ontstaan is doordat er geen bezoek meer in huis komt. Regelmatig geeft herkenning van wat dan ook weer even een opkikker. (Bewoners Goudvink Rehoboth Goes, april 2020)

Vandaag begin ik met de laatste zin die vaak onderaan een verslag staat: ik had vanmiddag een supermiddag, en waarom? Omdat het zo’n leuk groepje was. Er waren 5 dames en 1 heer en iedereen was enthousiast. Er werden vele dingen herkend, vooral de krulspelden en het haarnetje: daar ging je mee naar bed. Ik heb maar niet gevraagd of dat romantisch was. Toen mijn ene heer het scheerapparaat zag begon hij allerlei geluiden te maken. Hij kon niet spreken maar je zag aan hem dat het voor hem een herkenning was! Na afloop werd ik heel hartelijk bedankt omdat zij vanmiddag wat geleerd hadden. Waarop ik maar zei “je bent nooit te oud om iets te leren” (Een vrijwilliger, juli 2019)

Het was erg leuk om de dames aan het werk te zien met de koffers. Het is ook mooi om te zien hoe de mensen op het aanschouwelijk materiaal van vroeger reageren. Ik denk dat het concept een schot in de roos is. En heel geschikt is om de mensen te activeren. Door veel open vragen te stellen en aan te sluiten op hun eigen verhaal en reactie, krijgt het een interactief karakter. Bijzonder knap overigens, gezien de beperkte spanningsboog van de ouderen. Ik heb er van genoten. (Een nieuwe vrijwilliger, augustus 2018)

We hebben een levend project: het is geen museum. Binnenkort zitten we in de hippy tijd, muziek en drugs… Niet dat we die in de koffer gaan stoppen! (Peter Dieleman, vrijwilliger, augustus 2018)

Herinneringen ophalen is zo’n mooie manier om in gesprek te komen. Soms verwerkt men onverwerkt leed. (Marjolein Mol, welzijnscoach de Schenge, Ter Weel Goes, juli 2018)

Vanmorgen ben ik voor het eerst meegelopen. Wat hebben jullie leuke dingen in de koffer zitten! Ik vond het geweldig om te zien hoe half versufte mensen weer tot leven kwamen bij het zien van dingen van vroeger en hoe ze begonnen te vertellen. Hier krijg je een warm gevoel van dat je op deze manier zoveel goeds kunt doen. (een nieuwe vrijwilliger, januari 2018)

Eén mevrouw wist nog precies hoe het varken geslacht werd. Door haar moeizaam praten, ging ze het wel heel goed en heel duidelijk “uitbeelden”, dat deed ze zo voortreffelijk, zodat iedereen erg moest lachen en zij zelf had nog het meeste plezier. Ze heeft het dan ook meerdere malen getoond. (een vrijwilliger, november 2018)

Wat leuk die natuurkoffer! Ik leer hierdoor de bewoners ook op een andere manier kennen. Mevrouw M. is een hele stille vrouw, die weinig van zichzelf laat zien. Ik ben verbaasd dat zij zo geïnteresseerd reageerde en blijkbaar veel belangstelling heeft/had voor de natuur. Het geeft mij ook weer ideeën om met haar in gesprek te raken. (Welzijnsmedewerker Kranesteyn (Middelburg), 9 oktober 2017)

Een bezoekje van de dames van Feest van Herkenning op de kleinschalige gesloten afdeling van Randhof Ter Weel is zeer goed bevallen. Rond koffietijd schoven de dames Anja en Els bij de bewoners aan tafel aan. Zij hadden dit keer een koffer mee met als thema; schooltijd. Diverse voorwerpen van vroeger uit de schooltijd werden op tafel gelegd, waarbij gekeken werd naar reacties van de bewoners. De herinneringen van vroegere tijden dat er geschreven werd met een kroontjespen met oost Indische inkt kwamen tot leven. En waarachtig…er waren oudere dames die het nog steeds onder de knie hadden! Linkshandig zijn mocht in die tijd niet, er moest rechts geschreven worden. Als je klaar was, moest je netjes wachten tot de rest ook zover was. Meisjes leerden op school nog handwerken en sokjes breien. In het speelkwartier werd er nog touwtje gesprongen, geknikkerd of gebikkeld op het schoolplein. Tikkertje, was ook zo’n leuk spel. De leesplankjes brachten herinneringen boven en werden nog achter elkaar opgesomd. Spontaan worden er door de bewoners oude versjes gezongen uit die schooltijd die ineens weer te binnen schieten. Gesprekjes ontstaan over hoe het vroeger in de schooltijd was, welk liedje er werd gezongen als je jarig was en dat je dan een babbelaar door moeder zelf gemaakt, (want snoep kopen was te duur), mocht trakteren en die zo verschrikkelijk lekker waren. Het water loopt weer bijna in de mond. Herinneringen om weer even bij weg te dromen. Hoe anders is het in deze tijd op school, in het tijdperk van mobiele telefoontjes, ipads en laptops. Hoe fijn was het samen met de bewoners om even terug in de tijd te stappen en te genieten en te leren van hoe het toen allemaal ging. Een waardevolle ochtend, voor ons allemaal. Bedankt Anja en Els, tot een volgende keer! (Team welzijn Randhof (Miranda en Caroline), 6 oktober 2017)

Jullie dragen allemaal een steentje bij met de koffers. Mensen genieten van jullie verhalen en de materialen die jullie meebrengen. Ook jullie benaderingswijze  en omgang speelt een grote rol. Mensen worden in hun waarde gelaten en op de juiste momenten betrokken bij het gesprek. Het bezoek met de herinneringskoffers geeft een positieve wending aan hun welzijn en dat is geheel te danken aan jullie! Ga zo door!! (Veronique Altenburg, Team Welzijn, 26 september 2017)

Afgelopen maandag was ik in Krabbedijke en daar heb ik heel duidelijk ervaren wat de kracht is van de voorwerpen in de koffers. Het leek eerst helemaal mis te gaan; Walda had de koffer bij zich maar kwam niet opdagen en ik kon haar niet bereiken op haar mobiele telefoon. Tja, wat moet je dan? Uiteindelijk maar meegegaan naar de groep die al zat te wachten, in ieder geval voor een kopje koffie. Eenmaal aan tafel toch maar een soort van gesprek gestart, naar aanleiding van het “Perzische” kleedje dat daar op tafel lag. Alleen de mensen die nog redelijk helder van geest waren konden deelnemen aan dit gesprek.  Bij de anderen kreeg ik alleen een reaktie als ik een gesloten vraag stelde, zoals: Deed u vroeger aan handwerken? Heeft u veel gebreid/ gehaakt vroeger? De antwoorden waren bevestigend, maar niet meer dan dat. Na een half uurtje  kwam gelukkig Walda binnen, ze had onderweg een lekke band gekregen! De koffer ging open en er kwam een breiwerkje op breinaalden tevoorschijn. Daarmee waren de reacties heel anders: “O……kijk nou! Ja, dat weet ik nog wel! “, “O já, ik heb zoveel sokken gebreid! Vooral de hiel, dat was een secuur werkje: minderen en meerderen….”, “Ik breidde graag met verschillende kleuren tegelijk”, enz. Het zíen van de voorwerpen bracht duidelijk de herinneringen en de woorden veel meer op gang dan wanneer je er alleen over praat. Heel mooi om dat te zien! (Anja van der Lugt, vrijwilliger, 10 april 2017)

Gistermiddag ben ik met Ria mee geweest naar Curamus Korenmarkt 1 met de keukenkoffer. Het was voor mij, als nieuwe vrijwilliger, heel leerzaam. Het is fantastisch om te zien hoe de bewoners uit hun isolement worden gehaald. Al de keuken spullen die getoond werden gaven een blijk van herkenning. Zo’n middag geeft veel voldoening. (Trudy van Noort, 12 februari 2017)

Ik had de bestemming van mijn penningen van het Koningshuis niet beter kunnen uitzoeken.Omdat zowel mijn moeder als mijn vader in zorgcentrum Simnia  hebben gewoond komt jullie project mij bekend voor en weet ik hoezeer de bewoners van jullie bezoekjes genieten! (Marjolein Huiszoon, februari 2017)

De bewoners vinden jullie bijeenkomsten erg leuk om bij te wonen. De vrijwilligers spelen goed in op de mogelijkheden van de bewoners en passen hun benaderingswijze en werkwijze op dat moment aan als dit nodig blijkt. De bekende deelnemers van de bijeenkomsten gaan langzaam en sommige best snel achteruit en ze begrijpen het verbale niet meer zo goed. Een gesprek voeren wordt moeilijk maar het zien van de spulletjes vinden ze nog steeds geweldig. Gewoon een kopje koffie en de gezelligheid daar om heen, daar genieten ze van. (Bianca van Wieren, Ontmoetingscentrum De Zwake (’s Gravenpolder), 7 november 2016)

‘Dagelijks leven tijdens de oorlog’: Mensen vinden het fijn om herinneringen over die moeilijke tijd op te halen, het wordt bijna nooit meer gedaan en met wie moet je er over praten? (Jeanne Koens, vrijwilliger , mei 2016 na een bezoek aan Nieuw Sandenburgh (Veere)

Langs deze weg wil ik Jan Louwerse enorm bedanken voor de presentatie voor de Rabobank. De aanwezige collega’s waren ontzettend enthousiast en geraakt door de prachtige verhalen van Jan. Wat kan hij dat geweldig zeg! Het is zo mooi om te zien dat zijn presentatie heel veel losmaakt bij mensen, dat de persoonlijke ervaringen met dementie daardoor naar boven komen en bespreekbaar worden gemaakt. (Nathalie Goedhart-Leijnse, adviseur coöperatie Rabobank Walcheren/Noord-Beveland, 17 juni 2016)

Er was een meneer die onduidelijk sprak en werd bijgestaan door zijn vrouw. Hij pakte alles van de tafel zo ook een lege sigarendoos. Vervolgens gaf hij de doos niet terug en zette hij er de botervloot in. Meneer was erg druk met passen en meten. Na afloop vertelde de activiteitenbegeleidster hierdoor op het idee te zijn gekomen om voor deze meneer en mogelijke andere bewoners, een blokkendoos aan te schaffen om te kijken of hij/ men daar ook zo intensief mee bezig zal/zullen zijn. (Een vrijwilliger)

Het is zo’n genoegen om de aanvragen te verzorgen, zoveel plezier, soms nioginteresse, afhankelijk van het niveau. Ik kom altijd met een goed gevoel thuis en zelf vind ik het ook heel leuk om dit mee te maken! (Walda de Dreu, vrijwilliger, 24 maart 2016)

Ik dacht: de lagere school, dat is zó lang geleden, dat weet ik allemaal niet meer, hoor! Maar hoe meer ik hoorde en zag, hoe meer ik me weer herinnerde. Zó leuk, ik wist niet dat ik nog zoveel wist! (Een bewoonster van Rehoboth, Goes, maart 2016)

Ik ben blij, dat jullie dit werk doen. Omdat ik zelf nog vrij jong ben en vroeger geen interesse had in geschiedenis, ben ik blij dat er mensen zijn die met onze bewoners herinneringen op kunnen halen. (Marianne Zwemer, medewerker welzijn Waterwel)

Bijzonder dat jullie tot zulke prachtige resultaten zijn gekomen en van grote waarde zijn voor de mens met dementie. We wensen jullie ook al het goeds toe voor 2016 en dat we weer mooie bijeenkomsten mogen hebben met de vrijwilligers van de Herinneringskoffer. (Henrietta Joosse, Coördinator Ontmoetingscentrum ’t Gasthuis (Middelburg) 21 december 2015)

Lieve mensen van “een feest van herkenning, Bij deze wil ik jullie ook allemaal bedanken voor de fijne samenwerking en de leuke extraatjes die jullie onze bewoners geven. Even terug in de tijd betekent vaak ook een momentje de zorgen en pijntjes vergeten. Een collega van Egelantierstraat 30 zei laats nog tegen mij, dat ze het heel goed kan merken dat de bewoners zo ontzettend genieten van jullie komst, wanneer zij weer terug komen op de woning. (Bianca van Wieren, Medewerker welzijn De Zwake, Theresiahof en de Kraayert – 20 december 2015)

Het is een leuke activiteit. Het slagingspercentage hangt af van het onderwerp, de aanwezige cliënten met hun interesses en degene die onderwerp ter sprake brengt. Dat is de ene keer meer een succes dan de andere. (Anja Vermast, Coördinator welzijn SVRZ De Vurssche (Axel) – october 2015)

Het is altijd erg leuk als er een vrijwilligster komt met de herinneringskoffer. Wij hebben nu ondertussen al een aantal bijeenkomsten gehad. Zij betrekken alle bewoners bij de conversatie, zelfs de diep dementerende bewoners worden niet overgeslagen. De mensen voelen zich gehoord en er wordt tijd gemaakt, herinneringen worden opgehaald. Onze bewoners mogen voelen aan de spulletjes en proberen als het zich daarvoor leent. Petje af voor de vrijwilligsters! Ik vind dat ze het super goed doen. De eerste keer dat we de strandkoffer gehad hebben kregen we de vraag van bewoners ik “ zou nog wel eens naar het strand willen kan dat “. Dat hebben we toen gedaan: we zijn met een busje met 7 bewoners naar de Boulevard gegaan, lekker met de blote voeten in het zand gelopen, schelpen gezocht. Dus wat de herinneringskoffer te weeg brengt is  erg leuk. (Christien Roelofs, Scheldehof (Vlissingen)

We zijn altijd erg gelukkig met het bezoek van jullie. De vrijwilligers komen altijd netjes op de afgesproken tijd en weten de verhalen leuk te vertellen. Er is tijd voor het stellen van vragen, opmerkingen en eigen inbreng. Hierdoor wordt het een levendige middag. Er ontstaan gezellige gesprekken, herkenning alom. Het laatste thema ging over de bevrijding. Dit kan nogal wat emoties teweegbrengen. De vrijwilligers die dit begeleidden deden dit zeer correct en met gevoel. Er was ruimte voor een traantje en er werd geluisterd naar de soms nare verhalen. Maar ook de vreugdevolle verhalen werden gedeeld. Kortom, we zijn blij met jullie komst, en tevreden over hoe jullie de ´zaken´ regelen. Ga zo door!  (Marjon Jobse, Medewerkers Dagbehandeling Nimmerdor (Grijpsker), 12 mei 2015)

Afgelopen vrijdag 10 april kregen we bezoek van Marie-Louise Lambert met de koffer ” het boerenleven”. Na een kopje koffie en vooraf wat informatie over de bezoekers van de dagopvang van die dag vloeide het gesprek als vanzelf over tot het thema van die dag ………… het boerenleven. Het ging heel rustig waarbij ieder wel aan zijn trekken kwam en zijn verhaal kon doen.Bij de wat minder spraakzame bezoekers maakte het toch ook nog wel èèn en ander los. Je zag het plezier in de ogen en soms ook de weemoed bij het herkennen van de verschillende gebruiksvoorwerpen en de verhalen die daarbij hoorden. Sommigen hadden na afloop blosjes op de wangen van de inspanning om te vertellen hoe het vroeger ging/was. We moesten eigenlijk nog snel afsluiten omdat de tijd was verstreken en de busjes stonden te wachten. Wederom een geslaagde middag van het feest van herkenning. (bezoekers en medewerkers van Wilg 2, 10 april 2015)

Met jullie koffer Feest der herkenning zijn jullie  naar de Dagbehandeling van Dalemhof geweest. De cliënten vonden het geweldig. In de koffer zat van alles van vroeger over handwerken. Geborduurde, gebreide en gehaakte spullen kwam allemaal tevoorschijn uit de koffer. Er was volop herkenning, herinneringen en ook dingen die de cliënten nog niet kenden. Schellekoord, merklappen, theemutsen,  bollen wol met breinaalden enz. Bij elk dingetje was wel een herkenning. Cliënten hebben erg genoten van deze leuke, gezellige en leerzame middag . Heel hartelijk dank daarvoor. (Lisette van den Berge, Medewerker welzijn, 17 maart 2015)

De afgelopen keer dat de vrijwilligers zijn geweest in Buitenrust is zeer naar wens verlopen. Het Thema handwerken sloeg zeer aan bij de deelnemers. Het enthousiasme en het duidelijk betrokken zijn bij de inhoud van de koffer werd goed overgebracht.
Wij, de medewerkers welzijn en onze bewoners genieten iedere keer van het bezoek van het bezoek van FEEST VAN Herkenning.
Het wordt gezien als meerwaarde en zijn dus dan ook bereid om er een vergoeding voor te geven. (Ingrid van Gelder, Zorgstroom Buitenrust, 21 januari 2015)

Ik wordt er helemaal wakker van. Starks kan ik het mijn kinderen vertellen! (Mevrouw Schenkel, De Schutse (Sint Annaland), 20 januari 2015)

Op stap met een ‘gelegenheidsman’ rond Kerst: De tafel werd gedekt, het stalletje ingericht en ook de lichtjes in de boom mochten niet ontbreken. Met gepaste toewijding werd de door mij als Kerstman aangeklede pop in de groep omarmd: al snel veroverde hij een plekje tussen de deelnemers van onze kerstbijeenkomst. Een meneer heeft de hele tijd over hem gewaakt, bang dat ie zou vallen. Er was een tamelijk onverschillig vrouwtje, dat alles gelaten langs zich liet komen, tot dat ze het piepkleine kerststalletje in haar handen kreeg!Eén en al belangstelling, ze bloeide helemaal op! Ineens was ze er helemaal bij: bij het donker, bij de herders, bij het kerstboompje, en overal zong ze een liedje bij!De activiteitenbegeleidster keek haar ogen uit. Bij de schemer van het kaarslicht en de lichtjes uit de boom sloten we het sfeervol samenzijn af met het zingen van enkele traditionele kerstliederen. De activiteitenbegeleidster vertelde later dat de mensen het erg leuk hadden gevonden en ook tijdens het avondeten werd er nog over gesproken! (Ina Magermans, vrijwilliger en regiocoördinator voor Zeeuws-Vlaanderen, december 2014)

De deelnemers raken met elkaar in gesprek en dat levert iedere keer veel spontane reacties, herkenning en gesprekstof op.  Bij de laatste bijeenkomst, medewerkers te jong wisten niet genoeg over het onderwerp (school). Gesprekken kwamen daardoor niet goed op gang. (Annemiek Wattel, medewerker welzijn Hof Klerenbeek (Middelburg)

Ze deden dit allemaal erg leuk. Ze gaan mee in de beleving van onze deelnemers, stellen vragen en zijn heel betrokken. (Monique de Raadt, medewerker ontmoetingscentrum Het Palet)

Het wordt op een erg leuke manier gebracht, waardoor er interactie ontstaat. (Jerina Bouwsma, activiteitenbegeleidster Cedrah, zorgcentrum Eben Haezer)

Er werd goed geluisterd naar wat de deelnemers vertelden en ze gingen daar goed op in. Bij onze doelgroep bewoners is het belangrijk dat je op hun eigen niveau blijf ze niet overvraagt, overschat. Ze krijgen dan het gevoel dat ze falen of worden daar bang voor. Ook niet al te hoge verwachtingen hebben. Gewoon laten komen zoals het komt en daar mee verder gaan.

Een mevrouw kon nog veel  vertellen over details die bij een attribuut hoorden. Soms was dat helemaal nieuw voor de begeleiding en de andere deelnemers zodat deze mevrouw  zich erg trots voelde dat ze iets konden bijdragen. Gevoel van eigenwaarde nam toe. Vaak zie je dat de deelnemers ook beter gaan functioneren en valt hun ziekte minder op. En dat is zo mooi om te zien. (Maddy Knibbeler, verzorgende IG, Curamus Blaauwe Hoeve)

Ze was duidelijk in haar spreken en wist veel over de koffer te vertellen, maar betrok ook de cliënten door gerichte vragen te stellen.

Omdat onze bezoekers veelal uit Arnemuiden komen ´doet´ de klederdrachtkoffer en de kerkkoffer het goed. Persoonlijk vond ik de schoolkoffer erg leuk voor de mensen omdat ze nog konden oefenen om met pen en inkt te schrijven.”   (Marja Kortsmit, medewerker welzijn en begeleider dagbehandeling Arnehoeve )   

De herkenning maakt verhalen los over vroeger, bv. “dat deed mijn vader ook” of “Ik zie mijn moeder nog staan”.

’n Bezoekster begon spontaan een gedicht op te zeggen, dat ze vroeger voor een onderwijzeres had voorgedragen. (Annelies Rubens, activiteitenbegeleidster De Blaauwe Hoeve)

Bewoners gingen spullen halen uit hun woning of kamer om aan anderen te laten zien. (Carla Kaijser, medewerker welzijn Maxima) 

Mensen gingen de juiste beweging bij het getoonde voorwerp maken. Ze weten precies wat je ermee moest doen. (Terry Ferket, Veronique Inghels, Cyriane Messens en Margo Van Geertruy, De Blaauwe Hoeve)

De laatste keer was een bewoonster erg humeurig bij aankomst van de vrijwilliger, wou eigenlijk niet meedoen. Maar na een poosje sloeg haar humeur om en vertelde vol overtuiging en met veel plezier haar verhaal. Er waren familieleden aanwezig en deze vonden het erg leuk en zagen hun moeder genieten en opfleuren. (Ingrid Swartele, verzorgende 3IG, De Lange Akkers (Koewacht)

Het jaar loopt ten einde, de bijeenkomsten in allerlei tehuizen in de regio Oost-Zeeuws Vlaanderen zijn bijna afgerond. Wij hebben geprobeerd om deze mensen een paar uur op een middag  een “Feest van Herkenning” te laten beleven. De ene keer is dat misschien beter gelukt dan de andere keer.  Maar ik heb wel het gevoel dat ons bezoek met een thema koffer, als zeer waardevol is ervaren. Niet alleen deze mensen hebben een fijne middag beleefd, maar ook wij, als vrijwilligers, hebben er een goed en voldaan gevoel aan over gehouden. Het is als het ware een “voorrecht” om op deze manier deze mensen een heel andere en vooral een heel speciale middag te laten beleven. (Georgette Hiel, vrijwilliger, december 2014)

Afgelopen woensdag zijn twee vrijwilligers van ‘Feest van Herinnering’ langs geweest bij SVRZ locatie Simnia in Domburg. Al vanaf de start van dit project zijn we er bij om onze bewoners te laten genieten van het verhaal achter de inhoud van de vele verschillende koffers van dit project. Bij ons kwam deze week het ‘boerengoed’ uit de koffer en reken maar dat ze dat kenden. Twee dames vertelden gelijk dat moeder ook in deze dracht gelopen had en dat ze zeker niet aan de witte musse mocht komen. De gesteven muts met de vele kleine plooitjes. De krullen kwamen op tafel. Beuken voor Rouw- en Trouwdagen. Maar ook de pijp van pa werd niet vergeten met het koper doosje voor de tabak. Kortom een hele waardevolle activiteit voor bewoners met dementie die de verhalen van vroeger op die manier weer boven tafel krijgen… Mijn complementen aan de vele vrijwilligers die dit mogelijk maken! (Anja van den Berge, activiteitenbegeleidster SIMNIA Domburg, november 2014)

Tijdens mijn bezoek aan de Lange Akkers in Koewacht, kreeg ik het ‘compliment’ te horen: “Jij lijkt wel een tovenares. Er zitten allemaal voorwerpen in de koffer, die wij hebben gebruikt en die nu in onbruik zijn geraakt”. “Hoe is het mogelijk dat jij dat allemaal gevonden en ook voor ons meegebracht hebt”. (Een vrijwilliger uit Hulst – oktober 2014)

Themakoffers met materiaal van vroeger hebben zeker een meerwaarde voor de dementerende ouderen. Het lange termijn geheugen blijft het meest intact en men weet zich vaak nog van “Toen” veel te herinneren en te vertellen. Dat geeft ’n stukje zelfvertrouwen of eigenwaarde terug, daar het korte termijn geheugen verstoord is geraakt. Wij doen als ondersteunende begeleidsters ook vaak oude geheugenspellen en thema’s over vroeger, maar door het materiaal van het museum en de vrijwilligsters geeft het een extra aanvulling aan een ontspannen, leerzame activiteitenmiddag. Bij deze wil ik alle medewerksters, die bij ons in het deeltijdcentrum zijn geweest, bedanken voor hun inzet en enthousiasme! (Annelies Rubens, activiteitenbegeleidster Curamus locatie ‘De Blauwe Hoeve’ – september 2014)

Het is steeds weer een klein feestje wanneer de vrijwilligers van ‘De Schotse Huizen’ uit Veere komen. We zitten vol verwachting aan tafel te wachten wat er allemaal uit de koffer tevoorschijn komt. Het leuke is, dat het iedere keer weer een ander thema bevat. Klederdracht, het Koningshuis, Gereedschappen, Strand, Keuken artikelen, noem maar op, voor elk wat wils. Alledaagse, herkenbare zaken, komen ter tafel. Maar ook dingen waar niet iedereen bekend mee is. Herinneringen borrelen op: “Oh… weet je nog?”.Weemoed, nostalgie, hilariteit, het is een mix van emoties op zo’n gezellige middag. Kortom, bezoekers van Dagbehandeling Nimmerdor uit Grijpskerke zijn erg blij en dankbaar dat de vrijwilligers van de Schotse Huizen iedere keer weer met enthousiasme langskomen met een ‘koffer vol verhalen’. We hopen dan ook van harte het volgende jaar weer op uw komst te mogen rekenen. (Marjon Jobse, medewerker Welzijn Dagbehandeling Nimmerdor, SVRZ – september 2014)